Ewa Winnicka

Pozycja bibliograficzna dużego formatu, twarda okładka. Kolorowe ilustracje, ale nie jest ich za dużo. Dobry papier. Całkowicie poświęcona babciom, napisana na ich cześć. Książka nadaje się dla trochę starszych dzieci przedszkolnych i wczesnoszkolnych. Jest to zbiór opowiadań wyłącznie o babciach. Babcia przedstawiona tu jest jako bohaterka , a nie starsza pani z siwizną na głowie , w ciepłych kapciach , robiąca skarpetki na drutach. Społeczeństwo się starzeje ,ale nie w ten sposób. Dzisiejsze babcie są bardzo nowoczesne, stać je na bardzo wiele , pod warunkiem ,że zdrowie im dopisuje. Spotkamy tu babcie , które skrywają tajemnice przed swoimi bliskimi, a na co dzień robią rzeczy niezwykłe. Czy to nie cudowne, że starsza pani jest razem z młodymi ekologami w zespole i broni drzew, chroni przyrodę. Mamy tu babcię naukowca, która bada i tropi watahy wilków w lesie, babcię w związku LGBT, babcię aktorkę, która udaje babcię dziewczynki, nie mającej w rzeczywistości wcale babci, babcię ogrywającą rodzinę w scrabble, babcię kochającą wspinaczki górskie i bardzo smutną babcię z Alzheimerem. Wszystkie opowiadania przepełnione miłością, wspomnieniami, nostalgią. Każde w swoim rodzaju jest piękne. Jedne podbudowujące, inne smutne z łezką w oku. Wszystkie przedstawiają obraz babci , że ona może wszystko, wystarczy tylko chcieć i być zdrowym na tyle, by móc. Postawa wnuków w opowiadaniach jest też niesamowita. Stoją murem za swoimi babciami, starają się pomóc, wykazują się olbrzymią empatią. Jestem zauroczona książką. Przepiękna. Polecam!